SEVGİ….

Yüce Allah biz insanlara içinde mutlu bir şekilde yaşayalım diye, harika bir dünya yaratmıştır. Teneffüs edelim diye havayı, susadığımızda kana kana içelim diye suyu, acıktığımızda yememiz için ekmeği ve her biri ayrı tatta binlerce meyve ve sebzeyi yaratmıştır.

Gezelim ve hoşnutluk duyalım diye, dağları, ovaları, denizleri, ırmakları ve kırları yaratmıştır.

Faydalanalım diye hayvanları, beslenelim ve şifa bulalım diye bitkileri yaratmıştır.

İşte bunlar insanlar için birer nimettir.

Rabbimizin biz insanlar için yarattığı bunca nimet biliniz ki, ancak kalplerimizde taşıdığımız sevgi nimeti ile anlam kazanır. Kalbinde, yüreğinde sevgi tomurcukları yeşertmeyen bir insan cennette yaşasa dahi, mutlu olamaz.

Sevmeyi ve sevilmeyi beceremeyenlerin en güzel ortamlarda dahi hayatı kendilerine nasıl zindan ettiklerini hepimiz iyi biliriz.

Anne ve babalarımızı sevgiyle kucaklamak, kırlardaki çiçekleri sevgiyle koklamak, bir kuzuyu bir kedi yavrusunu sevgiyle okşamak gönüllerimizi çok ama çok hoşnut eder.

Rabbimizin biz insanlara verdiği nimetlerin en önemlilerinden biridir o yüzden sevgi. Fakat ne yazık ki, çoğu zaman kıymetini bilemeyiz sevginin ve sevdiklerimizin.

“Sevelim, sevilelim. Dünya kimseye kalmaz.”diyen Yunus Emre’miz ne güzel ifade etmiştir sevgiyi.

Sevgi kuşun kanadında

Yavrucağım....
Sevgi ne yerin dibinde ,

Sevgi ne göğün yüzünde

Sevgi nefes alışında ,

Sevgi baş ucunda .

diyen şarkı nağmeleri  ne hoş terennüm etmiştir sevgiyi.

Rızkı Allah yaratır. Ama onu bulmak ve elde etmek bize kalır.  Arar isek buluruz ama aramaz isek o bizi asla bulmaz. Sevgi de böyledir. Sevgiyi Allah yaratır, ama onu aramak ve bulmak bize kalır. Sevgiyi arar isek, onu mutlaka buluruz. Onu arayacağımız ilk yer ise kalplerimiz olmalıdır.

Unutmayalım ki, sevgi tomurcuklarını gönlünde yeşertmeyenler onu çevrelerinde asla bulamazlar.

                                                                                  NACİBEKTAŞ